Thuis.....

Ja, en dan ben je al weer een paar dagen 'thuis'.... En dan?

Dan realiseer je je weer eens des te meer dat "home is where the heart is". En dat ik me juist daarom ook weer zooooo thuis gevoeld heb in Nepal. In de boeddhistische teachings aangaande de rebirths werd ook gezegd dat je soms toch wel eens met iemand of op een bepaalde plek je zo vertrouwd voelt? En dat gevoel heb ik nu in Nepal, 4 jaar geleden al en nu weer precies zo.

Thuisgevoeld heb ik me ook zeker:
- in het hotel/guesthouse in Kathmandu waar ik in het begin, tussendoor en aan het eind was en steeds heel vriendelijk werd ontvangen en steeds in dezelfde kamer ook kon verblijven. Gelijk zo in Pokhara, al waren dat wat minder nachten.

- in het land, waar ik steeds weer meer mijn draai begon te vinden en aan het einde wederom mijn hand niet omdraaide voor bv. reizen met het lokale vervoer (zolang het overdag in het licht was tenminste). Tegen elkaar aan gepropt in microbusjes, erop vertrouwende dat je wordt gewaarschuwd als je op de plek van bestemming aankomt. Zoals een vriendin zei "Nepali never lie". Dat geloof ik graag, maar soms ging het er om dat ik twijfelde of ze me wel begrepen of dat ze niet alleen maar heel vriendelijk 'ja' knikten ;-)

- met de gids, waar ik een ruime week best intensief mee opgetrokken ben en allerlei gesprekken had.

- en last but not least: bij de lieve mensen die ik kende via mijn vrijwilligerswerk en nu ook uitgebreid bij thuis ben geweest, waar ik allerhartelijkst werd ontvangen en super fijne tijden heb gehad.

En niet te vergeten: ik voelde me vooral ook zo thuis in mijzelf!

Blij met de beslissing die ik zo intuïtief en spontaan heb genomen om nú terug te gaan. Ik wist écht altijd - vanaf het moment dat ik wegging - dat ik ooit terug zou gaan, maar het wanneer & hoe, dat zou de tijd uitwijzen. En zo geschiedde :-)

Intens tevreden ook, met het leven in het hier & nu en alles zijn gangetje laten gaan. Niet (te) veel 'hoeven' of 'moeten' (van mezelf vooral), maar oprecht en innig genieten van een waardevol samenzijn. Met het land, met de mensen, met mijzelf.

En natuurlijk was er ook steeds wel 'de andere, de confronterende kant', want je kunt er uiteraard niet omheen dat het leven in Nepal zo anders is dan hier. Maar wat betekent 'anders'?

Ik heb het er uitgebreid met mensen over gehad, "poor in money doesn't mean that you are poor in your heart". En zeker ook de andere kant "rich in money doesn't mean that you are rich in your heart" En juist op dat punt ben ik ook weer zo geïnspireerd door mijn verblijf in Nepal. Want waar draait het nu wérkelijk om in het leven?

Ik kan het niet ontkennen, ik voel zo terug in NL enigszins ook alweer (vervelende) 'druk' opkomen. Zou ik niet dit, zou ik niet dat? Ik moet echt verder daarmee of dat weer oppakken.

Maar ik voel me ook nog heerlijk 'leeg en stil', er is ruimte voor nieuwe dingen om te ontstaan en (verder) te mogen stromen.

Zoals de wens die ik niet lang na de 1e keer Nepal uitsprak dat ik een stichting wilde oprichten en 'iets' met empowerment-projecten voor vrouwen wilde doen. Ik wist lange tijd niet goed hoe, wat en waar te beginnen, maar nu zijn ideeën ontstaan waar ik de tijd en ruimte voor wil nemen om ze uit te werken. Zulke prachtige initiatieven heb ik gezien, waar ik vast op de een of andere manier iets in kan (gaan) betekenen.

En ook de drive en het waarom van Geluksreis, die ik tijdens de week in Kopan Monastery zo sterk heb gevoeld en begrepen.

Maar vooral probeer ik de komende week, voordat volgende week de drukte van allerlei mooie projecten weer 'losbarst', na te genieten. En ben ik mezelf dankbaar dat ik mij daarvoor deze week heb gegund.

Veelal in mijn heerlijke huisje, mijn thuis, waar ik direct na de vorige reis naar Nepal in terecht kwam en alweer bijna 4 jaar met zoveel plezier woon. En waar mijn fijne huisbaar/eigenaar (op mijn verzoek) tijdens mijn afwezigheid wat klusjes heeft gedaan. Perfect thuiskomen zo! :-)

Namaste.

Liefs,
Judith