Alweer op de helft :-(

Namaste!

Zo, en weer is er bijna een weekend voorbij en ben ik al op de helft van mijn verblijf hier.... Wat gaat de tijd toch ontzettend snel....
Denk er nog maar niet teveel over na dat ik over 3 weken alweer onderweg terug ben en het "normale" leven (wat dat dan ook moge zijn) dan na een paar dagen weer zal gaan beginnen.

Maar heb de afgelopen dagen en dit weekend weer veel leuke en indrukwekkende dingen beleefd, waar ik hopelijk nog een lange tijd op kan teren!

Afgelopen woensdag waren we dus uitgenodigd om bij de director van de vrouwen government school een Dashain viering mee te maken. Was een hele bijzondere ervaring!
Na de ontvangst met chai (de Nepalese thee) en koekjes, naar een tempel in het bos gelopen, met 3 van de kleinkinderen van de director. Wat een ontzettend leuke meiden waren dat! Stonden ook allemaal klaar om me te helpen bij het klimmen en dalen van sommige stukjes die voor mij moeilijk waren. En ik merkte toen trouwens dat ik door de verkoudheid toch ook wel wat minder adem had dan normaal.... Maar was een erg mooie wandeling!
Daarna in het huis allen weer een tika gekregen en daarna de traditie meegemaakt van hoe dat gaat als ze die in familieverband aan elkaar geven. Zit een hele volgorde in van eerst kinderen en dan de volwassenen van oud naar jong, eigen kinderen/schoonkinderen en dat gaat allemaal heel soepeltjes alsof ze er niet eens over na hoeven denken.
Tot slot verrast met een heerlijke en uitgebreide lunch, was echt smullen!!

In de middag nog weer naar het weeshuis geweest, waar de kinderen dol zijn op camera's. Om op de foto te gaan en om ze te maken. Mijn camera ging van hand tot hand en ik heb nu heel veel foto's van kids erop staan :-) Voornl. van de meiden die erg van poseren houden.
Daarna nog samen met iemand van de staff, een jongen bezocht die in een huis voor lichamelijk gehandicapten woont. Alle anderen waren vanwege de vakantie naar huis, maar dat was voor hem moeilijk omdat hij in een dorpje op 2 dagen reisafstand woont. Hij kon dus wel wat company gebruiken, dus we zijn hem even gezelschap wezen houden. Een heel vriendelijk, positief en vrolijk persoon, ik denk dat ik hem nog wel eens vaker wil bezoeken.

Donderdag ook nog weer een dagje gewerkt in de elderly home en het weeshuis, was goed om weer bezig te zijn!
In de elderly home is zo'n lieve man van het schijnt 103 jaar oud die niet kan praten, maar waar het heerlijk is om naast te zitten en dan houdt hij je handen vast. Waarom heb je ook woorden nodig? Heb hier nog geen foto van, maar zal deze de komende dagen zeker nog proberen te laten maken!
In het weeshuis lekker weer gespeeld met de kinderen die er nog wel zijn, veel zijn namelijk naar familie vanwege het festival. De meeste kinderen zijn trouwens niet volledig wees, hebben of nog 1 of nog beide ouders, maar kunnen niet thuis zijn, omdat de ouder(s) in de gevangenis zitten....

Vrijdag was het dan alweer weekend en ben ik weer lekker stoer alleen op pad geweest naar Patan, heen met lokaal vervoer. Was er zo snel, dat ik twijfelde of ik wel goed zat.... Maar blijkt inderdaad heel snel bereikbaar te zijn, zeker met de relatieve rust op de weg vanwege het festival. Heb daar heerlijk rondgestruind, in kleine straatjes zonder toeristen gelopen en uiteindelijk geheel op eigen houtje de (wel toeristische.....) Durbar Square bereikt ;-) Erg mooi!
De weg terugvinden was nog iets ingewikkelder, maar ook dat is (met een heerlijke lange wandeling ;-)) uiteindelijk helemaal goed gekomen. Voor de zekerheid maar een taxi terug genomen, want wilde zeker weten voor donker terug zijn. Ook dat onderhandelen over prijzen en weten en staan voor wat je echt als maximum wilt betalen, gaat me steeds beter af :-)

Vanmorgen dan een van de dingen uitgevoerd die op mijn lijstje stond van dingen die ik zeker wilde ondernemen: een vlucht over de Himalaya gemaakt! Samen met een andere vrijwilliger die dit ook graag wilde. We hadden helaas een uurtje vertraging (zou dit dé vertraging van deze reis zijn?), maar het was het wachten meer dan waard, wat een super ervaring was dat zeg! Was moeilijk om goede foto's te maken, aangezien we vooraan bij de vleugels zaten, maar de beelden zijn in mijn geheugen gegrift. Was ook erg bijzonder om in zo'n klein vliegtuigje (plaats voor 20 passagiers) te stappen, erg leuk om een keer mee te maken!

Vanmiddag naar de Kopan Monastery geweest, wat een heerlijke rustgevende plek was dat! En heel veel mooie wijsheden die daar hangen, zoals bv.:

Karma is not something complicated or philosophical.
Karma means watching your body, watching your mouth and watching your mind.
Trying to keep those three doors as pure as possible is the practise of Karma.

En nog 1:

THE TRUE MEANING OF LIFE
We are visitors on this planet.
We are here for ninety or one hundred years at the very most.
During that period,
we must try to do something good,
something useful with our lives.
If you contribute to other people's happiness,
you will find the true goal,
the true meaning of life.

His Holiness The 14th Dalai Lama

Hopelijk draag ik door hier te zijn en te werken, een beetje bij aan die laatste wijsheid!
Merk ook wel dat nu ik hier langer ben (en dat had ik al bedacht voordat ik deze wijsheid las hoor :-)) dat ik meer wil doen dat hetgeen ik de afgelopen tijd heb gedaan. Zeker nu het met het festival wat rustiger is, merk ik dat ik meer wil bijdragen dan ik de afgelopen tijd voor mijn gevoel heb kunnen doen. Dus deze week ook met degene van Idex over gehad die de projecten begeleidt en daar zijn goede ideeen uit ontstaan! Zoals dat ik kan werken aan het ontwikkelen van lesmateriaal voor de vrouwen, dat we samen gaan kijken naar de beste manier om jullie sponsorbijdragen te kunnen besteden en zo zijn er nog wel meer dingen waarin ik in de vrije tijd tussen de projecten door werk kan verrichten. Hoop op die manier een blijvend steentje te kunnen bijdragen!!

De eerste sponsorbijdrage is inmiddels trouwens besteed: een jongen in het weeshuis die ongelukkig ten val was gekomen en daarbij zijn arm heeft gebroken en zijn gezicht lelijk verwond. Er moesten medicijnen worden aangeschaft en dat leek me een mooie bijdrage om mee te beginnen!
Verder gaan we wrs. etenswaren en misschien schoenen voor het weeshuis aanschaffen en had ik de suggestie om wellicht een wasmachine voor de elderly home aan te kunnen schaffen. Er gaat dagelijks zoveel tijd zitten in het doen van de was, die ik zelf liever zou besteden aan contact met de mensen. Maar de zusters - en eigenlijk iedereen hier - zijn zo gewend om de was met de hand te doen, dat dat wrs. meer een idee vanuit mijn Westerse achtergrond is. Wassen met een machine is ook erg onbetrouwbaar hier, met de stroom die er vaak niet is.

Het weekend is dan nu bijna voorbij, ga zo lekker slapen en morgen weer aan de slag, ben er weer helemaal klaar voor!

En dinsdag en woensdag begint het oude vertrouwde ritme met het lesgeven weer, verheug me er erg op!!
Dat is toch hetgene dat ik hier het liefste blijk te doen, ik vind het contact met de vrouwen echt geweldig en geniet er enorm van. Ga ze zeker missen als ik over 3 weken weer in Nederland ben. Maar gelukkig kan ik eerst nog 2,5 week mijn uiterste best gaan doen om ze verder nog wat bij te brengen en een hoop van hun enthousiasme en doorzettingsvermogen te mogen leren.

Goed, ik heb zo weer genoeg mijn belevenissen en gedachten aan jullie toe kunnen vertrouwen! En dit keer ook weer met de nodige foto's ;-)

Succes met de kou daar, ik kan een beetje indenken (alleen 's avonds en 's morgens vroeg gelukkig) hoe het aan voelt....

Fijne zondag nog voor jullie allen en veel liefs,
Judith


P.S. Het wordt trouwens erg rustig in het huis hier, er vertrekken 2 vrijwilligers en dan ben ik er nog maar met 1 over..... Volgende week komt er dan nog eentje bij, maar dan zijn we nog steeds maar met 3. Op die manier is het wel heel makkelijk om een huis met anderen te delen :-)