Proberen te aarden.....
Blijf op de hoogte en volg Judith
27 November 2012 | Nederland, Nederland
Lieve allen,
Ik gebruik dit platform toch nog maar even om wat van me af te schrijven. Kunnen jullie zelf kiezen of je het wel of niet meer wilt lezen :-)
Zoals de titel van dit verslag al aangeeft, ik ben aan het proberen te aarden. Maar het woord 'proberen' geeft het al aan, dat kost nog wel wat moeite.... Deze kant weer op wennen, is veeeeel lastiger dan de andere kant op, maar dat had ik eigenlijk ook al verwacht! Ik ben met mijn hoofd nog steeds ergens tussen 2 werelden en word heen en weer geslingerd tussen herinneringen aan Nepal en de realiteit van het 'alledaagse' leven hier in Nederland.
Alleen dat alledaags, is niet zo alledaags meer.
Ben inmiddels verhuisd naar een andere woning (waar ik me overigens prima thuis voel, een gezellig eigen plekje dat ik op dit moment ook echt even nodig heb) en op werk is alles ook anders geworden. De boodschap is wel dat we in principe voorlopig moeten blijven doen wat we altijd deden, maar toch hangt op de achtergrond een grote grijze schaduw van wat er aan veranderingen (in welke vorm dan ook) op enig moment op ons af gaat komen. Er wordt in vrijwel elk overleg en in elk (lunch)gesprek toch wel korter of langer over de naderende opheffing en gevolgen hiervan voor bepaalde werkzaamheden gesproken.
Heb daarnaast nog met enige regelmaat contact met mensen in Nepal, maar dat is natuurlijk ook weer anders dan het was, want zij zijn nog daar en ik niet meer.... Weet precies waarover ze het hebben en wat ze meemaken, maar ik ben er geen onderdeel meer van helaas.
Over dit alles heen, hangt nog de hele ervaring die nog niet is geland en die nog niet echt een plekje heeft gekregen, waardoor ik me zelf allesbehalve alledaags voel ;-) Al is het maar omdat ik nog steeds elke ochtend rond een uur of 5 of 6 een keertje wakker word en dus blijkbaar nog steeds niet helemaal in deze tijdzonde ben aanbeland..... Maar op zich past dat bij de rest wat ik ervaar: de hele overgang van de ene naar de andere wereld gaat heel geleidelijk en dat is eigenlijk alleen ook maar mooi!! Als ik zo weer kon instappen in mijn oude 'vertrouwde' wereld, zou dat zeker ook niet goed voelen. Het is toch echt een levensverrijkende en -veranderende ervaring geweest, dus ik moet daar de benodigde tijd voor nemen en kijken wat het me brengt. En dit is meteen ook weer een mooie les, je weet niet altijd van tevoren wat het leven je zal brengen en je daardoor laten verrassen is ook eens helemaal niet verkeerd!
Maar het is wel anders en wennen, want om naar Nepal te gaan bv. is al zo'n lange tijd een wens van mij geweest en de laatste tijd ben ik daar toch wel behoorlijk concreet mee bezig geweest qua voorbereiden e.d. en nu is het voorbij..... En weet ik niet wat het volgende zal zijn..... Maar ik leef net als in Nepal maar dag bij dag en laat me meevoeren in de flow. En dan zullen we zien waar die me uiteindelijk gaat brengen!
Tot zover maar weer mijn overpeinzingen en filosofische geklets ;-)
Liefs,
Judith
Ik gebruik dit platform toch nog maar even om wat van me af te schrijven. Kunnen jullie zelf kiezen of je het wel of niet meer wilt lezen :-)
Zoals de titel van dit verslag al aangeeft, ik ben aan het proberen te aarden. Maar het woord 'proberen' geeft het al aan, dat kost nog wel wat moeite.... Deze kant weer op wennen, is veeeeel lastiger dan de andere kant op, maar dat had ik eigenlijk ook al verwacht! Ik ben met mijn hoofd nog steeds ergens tussen 2 werelden en word heen en weer geslingerd tussen herinneringen aan Nepal en de realiteit van het 'alledaagse' leven hier in Nederland.
Alleen dat alledaags, is niet zo alledaags meer.
Ben inmiddels verhuisd naar een andere woning (waar ik me overigens prima thuis voel, een gezellig eigen plekje dat ik op dit moment ook echt even nodig heb) en op werk is alles ook anders geworden. De boodschap is wel dat we in principe voorlopig moeten blijven doen wat we altijd deden, maar toch hangt op de achtergrond een grote grijze schaduw van wat er aan veranderingen (in welke vorm dan ook) op enig moment op ons af gaat komen. Er wordt in vrijwel elk overleg en in elk (lunch)gesprek toch wel korter of langer over de naderende opheffing en gevolgen hiervan voor bepaalde werkzaamheden gesproken.
Heb daarnaast nog met enige regelmaat contact met mensen in Nepal, maar dat is natuurlijk ook weer anders dan het was, want zij zijn nog daar en ik niet meer.... Weet precies waarover ze het hebben en wat ze meemaken, maar ik ben er geen onderdeel meer van helaas.
Over dit alles heen, hangt nog de hele ervaring die nog niet is geland en die nog niet echt een plekje heeft gekregen, waardoor ik me zelf allesbehalve alledaags voel ;-) Al is het maar omdat ik nog steeds elke ochtend rond een uur of 5 of 6 een keertje wakker word en dus blijkbaar nog steeds niet helemaal in deze tijdzonde ben aanbeland..... Maar op zich past dat bij de rest wat ik ervaar: de hele overgang van de ene naar de andere wereld gaat heel geleidelijk en dat is eigenlijk alleen ook maar mooi!! Als ik zo weer kon instappen in mijn oude 'vertrouwde' wereld, zou dat zeker ook niet goed voelen. Het is toch echt een levensverrijkende en -veranderende ervaring geweest, dus ik moet daar de benodigde tijd voor nemen en kijken wat het me brengt. En dit is meteen ook weer een mooie les, je weet niet altijd van tevoren wat het leven je zal brengen en je daardoor laten verrassen is ook eens helemaal niet verkeerd!
Maar het is wel anders en wennen, want om naar Nepal te gaan bv. is al zo'n lange tijd een wens van mij geweest en de laatste tijd ben ik daar toch wel behoorlijk concreet mee bezig geweest qua voorbereiden e.d. en nu is het voorbij..... En weet ik niet wat het volgende zal zijn..... Maar ik leef net als in Nepal maar dag bij dag en laat me meevoeren in de flow. En dan zullen we zien waar die me uiteindelijk gaat brengen!
Tot zover maar weer mijn overpeinzingen en filosofische geklets ;-)
Liefs,
Judith
-
27 November 2012 - 21:19
Rikie:
Lieve Judith,
Neem de tijd......en nog meer tijd!
Rikie -
28 November 2012 - 10:13
Romy Stichting Muses:
Heel herkenbaar inderdaad. Bij mij hielp het vooral om juist bezig te blijven met mijn ervaringen uit Guatemala. Dus bijvoorbeeld lekker een fotoboek gaan maken en terugdromen.. Ik zie je de 15e dan hebben we het er nog over! Gr Romy -
07 December 2012 - 15:10
Almiera Rappold:
Lieve Judith,
Dat gevoel tussen 2 werelden in te zitten herken ik wel. Afscheid van de ene wereld en (weer) wennen aan de huidige. Het verwerken van alle opgedane ervaringen en herinneringen. Wel fijn dat je nog contact hebt met de mensen uit Nepal.
Ik zou inderdaad als ik jou was lekker nagenieten door een foto album te maken, daar ook al je op deze site geschreven verhalen in de plakken en dat alles (als het even kan) met Nepalese muziek op de achtergrond!
Groetjes, Almiera
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
