Nog meer wisten-jullie-datjes

Namaste!

Ik dacht eerder dat ik niet zo heel veel te delen had, maar omdat er steeds maar weer meer in me opkwam, maar weer de inmiddels oude vertrouwde wisten jullie dat'jes! Hopelijk is het nog steeds allemaal leuk voor jullie om te lezen....

Hoop dat het met jullie allemaal trouwens goed gaat en jullie het herfstige/winterse weer een beetje overleven....

Wisten jullie dat:
- ik weer een heerlijk weekend achter de rug heb!
- ik dat begonnen ben met een lesje yoga bij de Boudhanath (grote stoepa) vrijdagochtend om 7 uur
- dat een heerlijke plek is om yoga te doen, uitzicht op de stoepa en het geluid horen van de ochtend bedrijvigheid daar
- ik daarna ook nog een keer of 2 om de stoepa heen heb gelopen en ik het zo'n indrukwekkende en fijne plek blijf vinden!
- ik daarna op vrijdag eindelijk een keer naar Thamel (toeristenwijk in Kathmandu) ben geweest
- ik daar nog steeds niet was geweest, omdat ik daar eerder niet echt behoefte aan had
- dat wrs. maar goed was ook, want het was niet echt een goede dag voor mijn portemonnee ;-)
- het echter wel een goede dag voor nog meer aanvulling van de souvenirs was!
- ik al van plan was om hier oude kleding achter te laten, maar dat dat zo langzamerhand ook echt wel heel noodzakelijk wordt vanwege de beperkte ruimte in mijn tas haha
- ik in Thamel ook weer een heerlijke massage van 1,5 uur heb genomen
- dit iets anders liep dan gepland...
- ik namelijk van plan was om naar Seeing Hands (waar blinde mensen masseren) te gaan
- ik toen ik de taxi uitkwam echter meteen door iemand werd benaderd die iemand bleek te kennen die daar had gewerkt, maar nu zijn eigen praktijk had
- het steunen van een lokale ondernemer (die andere is dat volgens mij niet) natuurlijk ook geen slecht idee was
- ik daar toen maar heen ben gegaan, maar uiteindelijk niet door de blinde man zelf, maar zijn vrouw ben gemasseerd, omdat hij gevallen was en last had van zijn arm
- het eigenlijk ook niet uitmaakt wie de massage verzorgt, zelfs een klein Nepalees vrouwtje kan enorm veel kracht uit haar lichaam halen!
- de massages hier namelijk behoorlijk aan de harde kant zijn....
- het vrijdag wel heel spannend was of ik voor donker terug zou zijn, want de bus terug ging via de lange en drukke route die een eeuwigheid lijkt te duren, zeker als het begint te schemeren....
- het gelukkig allemaal net op tijd is verlopen!
- ik zaterdag samen met Daniel (de andere vrijwilliger) naar Bhaktapur ben geweest
- ik daar niets teveel over had gehoord, is een erg mooie plaats!
- het houtsnijwerk daar overal echt schitterend is
- het heerlijk is om ook daar gewoon rond te lopen en in achteraf straatjes e.d. terecht te komen
- we daar op veel plekken mensen (voornl. vrouwen) aan het werk zagen met de rijstoogst
- de curd (soort kwark) van daar inderdaad erg lekker is, thanks voor de tip Sumesh!
- ik vanaf de 30e in de ochtend en de 31e ook in de middag weer begonnen ben met lesgeven
- ik hier weer zo ontzettend van geniet
- ik nu ook extra klassen/studenten heb
- het alleen wel lastig is om de klassen samen met de andere vrijwilliger (omdat de groepen nog vrij klein zijn) te doen, we zijn allebei zo enthousiast en willen allebei zo graag ;-)
- ik echter maar even een stapje terug heb gedaan om hem ook een kans te geven
- ik op mijn manier wel weer contact maak door er een heel simpel woordje Nepali (naam van een dier, een kleur o.i.d.) in te gooien ;-)
- dit steeds wel weer verbazing/verwondering schept, bv. ook toen ik in Bhaktapur was en op straat zomaar met een jongen in gesprek raakte
- dit nog steeds niet veel verder gaat dan hoe gaat het, hoe heet je, wat is je naam etc.....
- toen we hem daarna voorbij liepen, ik hem nog vol verbazing tegen zijn familie iets hoorde zeggen dat ik ali ali (klein beetje) Nepali kan spreken
- het zo grappig is, een meisje hier in de buurt had al een paar keer gevraagd wat met naam is en nu weet ze het en begroet ze me steevast met: "Hello Judith"
- ik nu met veel moeite probeer om haar naam ook te onthouden, maar dat is nog lastig....
- we vorige week bij de vrouwenklas in de ochtend ook veel lol hebben gehad toen ik de klas afsloot met het 'hoofd-schouder-knie-en-teen liedje' (foto volgt nog, staat niet op mijn camera)
- we dat bij een andere klas, waar we vanwege de ruimte op de grond moesten zitten, al gewend waren
- ik dat er in deze klas ook maar in bracht, omdat we toch de lichaamsdelen wilden oefenen
- de vrouwen het spelen van galgje vanmorgen ok erg leuk vonden, speciaal toen we het omdraaiden en zij ons de woorden lieten raden
- Daniel en ik de woorden vrij snel wisten, maar het toch maar even spannend hebben gemaakt ;-)
- de vrouwen hier ook wel hard voor elkaar kunnen zijn: toen er een student in een volle klas binnenkwam op de 1e dag na de vakantie, begroette een van de anderen haar door te zeggen dat ze toch wel dik was geworden.... (had hier trouwens wel vertaling voor nodig!)
- ik ook wel erg benieuwd ben hoe het eigenlijk met mijn gewicht is gesteld
- we bv. een paar dagen geleden pizza, friet én chocoladecake bij het diner hadden en ik momenteel vreselijk wordt verwend door de kokkin bij het ontbijt omdat ik op dit moment de enige vrijwilliger ben die ontbijt
- het dan zo moeilijk is om nee te zeggen en ik daardoor meer eet dan normaal....
- ik speciaal mijn oude, wijder geworden kleding heb meegenomen voor hier omdat ze hier ook wijdere kleding dragen
- het alleen moeilijk is om de merken of wijdere kleding nog net zo wijd blijft zitten of minder wijd....
- ik echter wel veel meer beweging heb hier, dus ik maar hoop dat dat uitmaakt :-)
- ik de laatste dagen in de elderly home vooral bezig geweest ben met mensen insmeren met bodylotion en masseren van de hoofdhuid met kokosnootolie
- de mensen hier erg van genoten, ze konden haast niet wachten tot ze aan de beurt waren
- ik hier zelf ook veel voldoening uit heb gehaald
- ik weet dat het wassen van kleding e.d. ook moet gebeuren, maar ik hier toch voornl. ben voor het contact met de mensen!
- er 1 man was die zo'n droge huid had en zich bij het zien van de bodylotion spontaan helemaal uit begon te kleden
- er toen snel een handdoek gehaald moest worden om over zijn mannelijke delen heen te draperen, want hij had geen ondergoed aan.... ;-)
- ik hier maar geen foto van heb gemaakt....
- ook in het elderly home mijn bril geliefd is, na wat gebarentaal begreep ik dat een van de oudere dames van brillen wilden ruilen (zie foto)
- ze bijna niet meer wilde terugruilen, ze bleek die andere bril ook gekregen te hebben van vrijwilligers, dus misschien dacht ze dat ik 'm ook wilde geven ;-)
- ik in het weeshuis vorige week maar niet heb gezegd dat het mijn laatste dag was
- het namelijk toch best wel moeilijk is om de kids gedag te zeggen
- het echter ook is, omdat de kids gewend zijn geraakt dat de vrijwilligers op de laatste dag iets geven
- dit natuurlijk aan de ene kant begrijpelijk is, maar aan de andere kant een verkeerde ontwikkeling is
- de kids namelijk vaak vragen 'Last day Miss/Sir' en ze dit dus niet alleen maar (of helemaal niet) doen omdat ze verdrietig zijn als je weg gaat, maar ook omdat ze dan wat hopen te krijgen
- de organisatie dit dus nu de kop in probeert te drukken
- de kids meer gebaat zijn bij donaties in de vorm van voeding en materialen e.d.
- het echter beter is als ze niet weten dat dit van een bepaalde vrijwilliger komt, omdat dat ook van volgende vrijwilligers weer (onterechte) verwachtingen schept
- ik afgelopen week daarom een stille donateur ben geweest, van appels en een berg groenten voor de rest van de week
- ik dit zeker nog een keer ga doen de komende tijd, zodat als er weer meer kinderen terug zijn, ze ook weer een tijd vooruit kunnen
- je best jeuk kunt krijgen nadat je gezien hebt dat een meisje uit het weeshuis, waar je vaak dichtbij in de buurt bent voor knuffels en zo, veel hoofdluis heeft....
- dat wrs. meer in je hoofd/gedachten zit, want ik heb al weken contact met haar en heb eerder nooit iets gemerkt
- iedereen hier versteld staat als ze horen dat ik 35 ben
- er zelfs gevraagd is naar mijn geheim ;-)
- toen ik zei dat ik niet weet wat ik hier voor bijzonders aan doe, iemand zei dat het dan wrs. "natuurlijk" is
- ik Moeder Natuur bij deze hiervoor dan maar hartelijk bedank ;-)
- er deze week in de bus een Nepalees jongetje heel bang van mij en Daniel was
- dit kwam omdat een aantal buitenlandse vrijwilligers op zijn school geoefend hadden met gezichtsuitdrukkingen
- er daar blijkbaar ook hele enge tussen hadden gezeten
- toen we de bus uitgingen, er toch wel weer een timide "Goodbye" uit kon ;-)
- we deze week zo gelachen hebben toen een andere vrijwilliger een foto wilde maken van de kokkin (die hier ook in het huis woont) die heerlijk onder een dekbedje op de bank tv lag te kijken
- ik nog nooit iemand zo snel op heb zien staan!
- toen wij vervolgens zaten te dollen om de foto (doe volgens mij niet eens echt gemaakt was) op de website van de organisatie te laten plaatsen, ze ons toen zo ongeveer smeekte om dat ajb niet te doen
- ik van de week op mijn beurt ook wel geschrokken ben van de kokkin....
- dat was toen ik vroeg op was om naar yoga te gaan en beneden op de matrassen wel een hoopje dekbed zag liggen, maar verder niets
- er toen opeens vanonder dat dekbed de kokkin tevoorschijn kwam ;-)
- ze toen blijkbaar niet in haar kamer beneden had geslapen, maar daar was blijven liggen na het tv kijken
- er deze week verschillende mensen van het hoofdkantoor India hier in het huis waren en dat ook wel bijzonder was
- ik vanaf afgelopen woensdag mijn slaapkamer voor mezelf had, maar dat ik deze vanaf morgen en woensdag weer ga delen met 2 vrouwelijke vrijwilligers uit Spanje
- ik de komende 2 weken nog wel vaker in de ochtend naar yoga wil gaan, dan wrs. ook gevolgd daar een uurtje meditatie
- dit sowieso erg lekker is en ik een beetje andersoortige beweging en de sportschool toch ook wel erg begin te missen!
- het zo langzamerhand ook wel moeilijker wordt om niet aan het alledaagse leven te denken en ik daar op deze manier toch nog wat afstand van probeer te nemen
- er met zo langzamerhand weer voorbereiden op het alledaagse leven natuurlijk op zich ook niets mis mee is, dat zal toch weer een keer moeten starten.....
- dat alledaagse leven wrs. wel weer erg wennen zal worden, want ondanks dat het best lastig is om terug te schakelen op een rustiger tempo, is dat toch ook wel relaxt als je er een beetje aan gewend bent ;-)
- het ook wel heel apart is om hier in Nepal te vernemen dat de knoop nu definitief door is: in het regeerakoord staat vermeld dat de productschappen worden opgeheven, vanaf 2014 als ik het goed begrijp
- ik me hier ter plaatse maar niet druk om ga maken
- ik straks in Nederland dit ook maar niet probeer te doen: ik kan er toch niets aan veranderen!
- ik in plaats daarvan 2013 maar als een jaar met nieuwe kansen & mogelijkheden zie en ik voor van allerlei dingen opensta!
- ik met dit motto maar weer een eind maak aan deze behoorlijke lange lijst van wisten-jullie-datjes!

Tot een volgend verslag en alle goeds voor iedereen!

Veel liefs,
Judith