Het echte aftellen is begonnen, nog maar 17 dagen!

Namaste saathiharu,

Tapaiharulai kasto cha. Malai sanchai cha!

(Als het goed is:
"Hoe gaat het met jullie. Met mij gaat het goed!"
... en anders word ik vast weer verbeterd ;-))

Wat gaat de tijd snel, het gaat nu echt met rasse schreden dichtbij komen! Erg spannend allemaal en wat heb ik er een zin in!!
Uiteraard realiseer ik me ook terdege dat er heel veel op me af gaat komen en ik probeer me zo goed en zo kwaad als dat gaat, daarop voor te bereiden en in te stellen.

Zo heb ik bv. afgelopen weekend gesproken met iemand die korte tijd geleden vrijwilligerswerk in Nepal heeft gedaan. Was erg leuk om haar ervaringen en tips te horen, ze is erg enthousiast over de periode daar, het land en de mensen.

Van haar hoorde ik ook een aantal zaken die me positief verrasten, ik had me er bv. al zo op ingesteld om te 'douchen' via tonnetjes water e.d. dat het bijna jammer is dat dat wrs. niet doorgaat ;-) Maar kan ik natuurlijk alsnog doen als ik echt zou willen....

Zo hoorde ik bijvoorbeeld:
- Er is dus toch een westerse douche aanwezig
- Zij heeft hier nog wel koud moeten douchen, maar als het goed is, zijn er in de tussentijd zonnepanelen geplaatst en kan ik dus zelfs nog warm douchen ook
- Het eten wat de staf voor de vrijwilligers bereidt, is super lekker. Zo zijn er bv. flensjes voor het ontbijt en op een vaste dag van de week pizza. Het idee dat ik daar misschien nog wat laatste kilootjes kwijt zou kunnen raken, wordt opeens een stuk minder realistisch.....
- In het vrijwilligershuis zijn computers met Internet aanwezig, dus ik kan jullie goed op de hoogte blijven houden van mijn belevenissen daar.

Uiteraard zijn er ook genoeg zaken die aandacht vragen en waar ik hopelijk een goede bijdrage aan kan gaan leveren:
- Er is bv. geen lesmateriaal aanwezig, dus je moet zelf creatief zijn in het voorbereiden van de lessen e.d.. Zou mooi zijn als ik gedurende mijn tijd daar hiervoor iets op zou kunnen zetten, waar volgende vrijwilligers wat aan kunnen hebben
- Soms is er in het weeshuis amper eten aanwezig, dus jullie sponsorgeld zou hier een mooie besteding kunnen krijgen!
- In het weeshuis waren geen goede matrassen, dus zij heeft veel kinderen erg blij kunnen maken met de aanschaf van nieuwe matrassen
- en zo zijn er vast veel meer zaken waar ik tegenaan zal lopen en hopelijk op in zal kunnen springen.

Ook iets wat erg indrukwekkend zal zijn om mee te maken (had hier uiteraard ook al over gelezen), als iemand overlijdt, wordt deze in het openbaar aan de rivier gecremeerd. Daar kun je dus zomaar getuige van zijn als je daar toevallig in de buurt bent! Maar zal ook wel wennen, dat hoort zo bij de cultuur daar dat je daar wrs. wel in mee groeit.

Verder tussen alle bedrijven door wat meer Nepali proberen te leren, maar dat valt nog steeds niet mee....

En vrijdag Nepalees eten, ben benieuwd of dit een echt authentiek voorproefje zal zijn of niet.

Tot zover weer even bericht vanuit nu nog heel even den Haag.

Liefs,
Judith