3 jaar geleden…

… zat ik in deze periode voor 6 weken vrijwilligerswerk in Nepal. En schreef ik hier veel reisverslagen om alle ervaringen etc. een plekje te geven en te delen met een ieder die daarin geïnteresseerd was/is. Gisteren heb ik het boek met alle reisverslagen en foto’s nog eens op mijn gemakje doorgenomen en ik werd geraakt. Geraakt door wat ik heb meegemaakt, wat het met me heeft gedaan, wat eruit is ontstaan. En niet minder omdat ik de mensen die ik daar toen heb ontmoet, die zich voor mij openstelden en mij in hun hart ontvingen, ongelofelijk mis. Heel graag zou ik dit jaar terug gaan, maar omdat mijn ogen helaas toch steeds een stukje verder achteruit gaan, durf ik dat niet helemaal aan. Toch voel ik dat de mensen bij me zijn gebleven, in mijn hart draag ik ze steeds bij me, waar ik ook ga en wat ik ook doe. En via Facebook (lang leve het tijdperk van social media ;-)) leef ik toch nog steeds vanaf afstand met ze mee. Met een Foundation die een bijzondere en krachtige vrouw inmiddels zelf heeft opgericht, met kinderen die zijn geboren, met jaarlijkse vieringen die mij weer herinneren aan wat ik daar zelf toen heb meegemaakt.

Wat ik graag nu hier op deze plek met jullie deel, zijn deze 2 passages uit mijn eerdere reisverslagen:

----------------
“Was de laatste nacht in Nepal wrs. ook al erg bezig met de overgang van Nepal naar Nederland, had nl. een hele bijzondere droom! Ik was onderweg en stopte op een strand. Daar had ik links een uitzicht op Nederland, voornamelijk beelden vanuit den Haag en rechts een uitzicht op Nepal, op veel van alles wat ik in de afgelopen 6 weken heb gezien. Was een prachtig uitzicht, zoals ik dat nog nooit heb gezien! En ik heb een mooie uitzichten gehad daar, dus jullie kunnen je vast voorstellen hoe spectaculair het was. Dat wilde ik natuurlijk graag vastleggen, maar toen ik mijn camera pakte, vervaagden langzaam aan alle beelden van Nepal en deze maakten plaats voor nog meer beelden van Nederland, net zolang tot er niets meer van Nepal over was. Ik was daarover teleurgesteld, was te laat met het vastleggen van die beelden..... Hoop van harte dat dit geen voorteken is, wil namelijk zoveel mogelijk van de prachtige beelden en ervaringen vasthouden! Maar denk dat dat ook wel gaat lukken, heb zoveel geschreven (voor jullie soms zelfs teveel :-)), heb zoveel foto's gemaakt, daarmee moet ik alles kunnen op- en terughalen. En misschien is de droom een wijze les: dat ik de komende tijd nog verder een dagboek o.i.d. voor mezelf moet maken om geen mooie dingen te verliezen.”
----------------

Deze droom ben en zal ik nooit vergeten! Nog áltijd herinner ik mij deze als de dag van gisteren en ik haal ‘m met enige regelmaat ook nog wel ergens aan, het was nl. zo bijzonder! En heeft me echt zó op het hart gedrukt om mijn tijd daar niet te vergeten, om steeds maar weer mijn ervaringen & ontdekkingen van toen te integreren in mijn leven hier & nu: wat bv. belangrijk voor me is gebleken, wat vooral niet, hoe ik in het leven wil staan, wat ik bij wil dragen aan deze wereld, wat ik allemaal heb mogen leren van alle mooie mensen daar.

De andere passage is deze:

----------------
“Voelde/voelt zo onwerkelijk om weer terug te zijn, alsof er iets is veranderd, maar ik kan nog niet precies zeggen of voelen wat het is. Waarschijnlijk is het iets in mezelf en de komende tijd zal uitwijzen wat dat dan precies is en wat ik er hier in Nederland mee kan. Want het zijn 2 hele verschillende werelden, die moeilijk in elkaar passen. Maar ik ga proberen het beste van beiden te combineren in iets nieuws en moois!”
----------------

Nou, dát er iets is veranderd en in gang gezet de afgelopen 3 jaar is inmiddels zeker! De stap om een ‘veilige en zekere’ wereld van loondienst achter me te laten, mijn hart en passie te volgen, me te ontwikkelen/professionaliseren als coach en (NLP-) trainer, Geluksreis op te richten omdat ik zo graag iedereen zijn eigen geluksreis door het leven gun en ik er op deze manier aan bij wil dragen de wereld een stukje mooier en beter te maken, aan te sluiten bij andere prachtige initiatieven, me in te zetten voor kwetsbare stadsgenoten.

En hoe fijn dan hè, die wederkerigheid: de dingen die ik tegenkom en de mensen die ik ontmoet, helpen mij vervolgens steeds weer verder op mijn eigen Geluksreis. Vrijer worden, durven loslaten wat mij niet meer dient, open staan voor wat mij wel dient, de kracht van kwetsbaarheid ontdekken, steeds weer opnieuw die vlinder tegenkomen die voor mij zo is gaan staan voor fladderen door het leven, genieten van wat het leven aandient, ook de ‘dalen’ niet uit de weg gaan, voelen dat die me sterker maken en vooral mijzelf toestaan in dit alles mijn eigen weg en tempo te mogen volgen.

En zo’n eigen reis, waarmee je anderen en jezelf dan weer kunt inspireren, wens ik oprecht iedereen in het leven toe - vanuit het diepst van mijn hart!

(en mocht ik hierin iets voor je kunnen betekenen, laat me weten)

Met een liefdevolle en warme geluksgroet,
Judith Kakebeke


P.S.
Up-to-date blijven over Geluksreis?
Like ons op facebook: www.facebook.com/stichtinggeluksreis of volg ons op twitter: www.twitter.com/Geluksreis1