Woh....
Blijf op de hoogte en volg Judith
05 Juli 2016 | Nederland, Nederland
Jeetje zeg, over 10 dagen vertrek ik dan bijna van Nederlandse bodem om weer terug te gaan naar dat land waar een stukje van mijn hart woont.
Ondanks dat ik - naast afronding van diverse zaken - best bezig ben met voorbereidingen, kan ik me het gewoon nog niet voorstellen..... Dat ik 3,66 jaar, 43,92 maanden, 190,99 weken en 1.337 dagen nadat ik daar wegging (niet zelf uitgerekend hoor, heb handige site gevonden haha), weer terug zal komen. Dat het moment, waarvan ik sinds mijn vertrek wist dat het ging komen en waarop ik sinds het moment dat ik wegging al wacht, nu ECHT gaat komen.
Hoe gaaf, hoe bijzonder, hoe speciaal is dat? En hoe spannend ook best wel weer..... Want ik ga reizen op een manier hoe ik dat nog nooit eerder heb gedaan. Ik merk nu al dat ik anders doe dan ik altijd deed, ik kan al veel meer loslaten en vertrouwen op dat wat gaat komen. Natuurlijk is de reisopzet een paar keer terug gegaan omdat mijn alerte zelf wat dingetjes zag die niet klopten, maar buiten dat ga ik dingen aan waarvan ik niet vermoedde dat ik me daar zo fijn bij zou voelen. Ik ga echt in mijn eentje op reis! Ik word daarbij natuurlijk opgevangen en begeleid door fantastische mensen, maar toch....
Zo ga ik een homestay doen bij mensen op het platteland: het echte authentieke leven in Nepal meemaken. En wrs. veel zien van hoe de aardbeving daar heeft ingeslagen. Ik ga een week in een klooster verblijven, waar het de helft van de dag een stilteverblijf zal zijn. Ik ga (ondanks mijn oogbeperking) een trekking maken, uiteraard wel onder veilige begeleiding van een gids die volledig op mij afgestemd zal zijn. EN NATUURLIJK: ik ga mijn geliefde Nepali family opzoeken. Hopelijk ga ik ze allemaal kunnen traceren.
Ik ben er vol van en wat levert de voorpret mij al veel op. Er stroomt al van alles dat weer mocht gaan stromen, er komen fijne en bijzondere dingen op gang en op mijn pad en wat GENIET ik. Van het cadeau dat ik mijzelf heb gegeven. TOEN EN NU.
Namaste!
Ondanks dat ik - naast afronding van diverse zaken - best bezig ben met voorbereidingen, kan ik me het gewoon nog niet voorstellen..... Dat ik 3,66 jaar, 43,92 maanden, 190,99 weken en 1.337 dagen nadat ik daar wegging (niet zelf uitgerekend hoor, heb handige site gevonden haha), weer terug zal komen. Dat het moment, waarvan ik sinds mijn vertrek wist dat het ging komen en waarop ik sinds het moment dat ik wegging al wacht, nu ECHT gaat komen.
Hoe gaaf, hoe bijzonder, hoe speciaal is dat? En hoe spannend ook best wel weer..... Want ik ga reizen op een manier hoe ik dat nog nooit eerder heb gedaan. Ik merk nu al dat ik anders doe dan ik altijd deed, ik kan al veel meer loslaten en vertrouwen op dat wat gaat komen. Natuurlijk is de reisopzet een paar keer terug gegaan omdat mijn alerte zelf wat dingetjes zag die niet klopten, maar buiten dat ga ik dingen aan waarvan ik niet vermoedde dat ik me daar zo fijn bij zou voelen. Ik ga echt in mijn eentje op reis! Ik word daarbij natuurlijk opgevangen en begeleid door fantastische mensen, maar toch....
Zo ga ik een homestay doen bij mensen op het platteland: het echte authentieke leven in Nepal meemaken. En wrs. veel zien van hoe de aardbeving daar heeft ingeslagen. Ik ga een week in een klooster verblijven, waar het de helft van de dag een stilteverblijf zal zijn. Ik ga (ondanks mijn oogbeperking) een trekking maken, uiteraard wel onder veilige begeleiding van een gids die volledig op mij afgestemd zal zijn. EN NATUURLIJK: ik ga mijn geliefde Nepali family opzoeken. Hopelijk ga ik ze allemaal kunnen traceren.
Ik ben er vol van en wat levert de voorpret mij al veel op. Er stroomt al van alles dat weer mocht gaan stromen, er komen fijne en bijzondere dingen op gang en op mijn pad en wat GENIET ik. Van het cadeau dat ik mijzelf heb gegeven. TOEN EN NU.
Namaste!
-
05 Juli 2016 - 13:26
Rikie Van Blijswijk:
Wow... wat ben je lekker bezig Judith. Een cadeau aan jezelf... dat is het mooiste!
Veel geluk op jouw reis en dat je weer 'vol van alles'terug mag komen.
Liefs Rikie -
05 Juli 2016 - 14:03
Marije:
Zo blij voor je Juud...be fearless in the pursuit of what sets your soul on fire! Ik volg je, veel liefs <3
-
14 Juli 2016 - 20:00
Ton:
hallo Judith, dat is het mooiste wat je kan doen op je reis (homestay). het echte leven met minimaal middelen. een goede en veilige reis met vele belevenissen. groet ton (hospice)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
